Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν ένα χρόνο και κάτι, όμως για κάποιον μυστήριο λόγο δε δημοσιεύτηκε ποτέ. Μάλλον ήρθε η ώρα του…
„Χτες, Δευτέρα 11.07.2022, παρευρέθηκα στην πολύ συγκινητική συναυλία των δασκάλων και συμμαθητών μου από το Μουσικό Εργαστήριο Λαβίρυνθος στο Ηρώδειο. Πέρα από την ευδαιμονία που βίωσα για μια ακόμη φορά ζωντανά στο άκουσμα των γνώριμων ήχων μιας παγκόσμιας, πανανθρωπινης εκδοχής αυτού που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τροπική μουσική, αναδύθηκαν μέσα μου κάποιες σκέψεις σχετικά με τη σχέση δασκάλου και μαθητή, τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας..
Ο Ross Daly ήταν ένας από τους πρώτους μου δασκάλους σε αυτόν τον τομέα. Θυμάμαι να πηγαίνω στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβίρυνθος στα Πετράλωνα αρχικά μια φορά την εβδομάδα για το μάθημα της λύρας, μετά άλλη μια φορά την Κυριακή για την εβδομαδιαία δωρεάν συναυλία, μετά τις Δευτέρες γα το δωρεάν μάθημα Μπεντίρ, και μετά σχεδόν κάθε μέρα γιατί απλώς ήταν το πιο γόνιμο, το πιο εγκάρδιο,το πιο φιλικό, το πιο ενισχυτικό περιβάλλον που είχα γνωρίσει ποτέ….
Ο Ross ήταν πάντα εκεί, είτε δίδασκε, είτε έγραφε παρτιτούρες, είτε μαγείρευε, είτε περιποιόταν τα φυτά, και όποιος ήθελε ήταν πάντοτε ευπρόσδεκτος να παρακολουθήσει, να ακούσει, να ρωτήσει, να δοκιμάσει, να παίξει.. Λίγα χρόνια αργότερα, το εγχείρημα μεταφέρθηκε στο Χουδέτσι του Δήμου Καζαντζάκη στο ορεινό Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί, το θαύμα απλώθηκε, ολοκληρώθηκε, και εμπλουτίστηκε με δασκάλους και μαθητές από ακόμα πιο μακρινές χώρες… Έγινε μια μεγάλη αγκαλιά, όπου κυκλοφορούσαν οι δάσκαλοι ανάμεσα στους μαθητές, όλοι έκαναν παρέα με όλους, και όταν έσκαγε ένας μεγάλος δάσκαλος ή μια μεγάλη δασκάλα, οι ίδιοι οι δάσκαλοί μας γίνονταν ξανά μαθητές του/της.. Όλοι βρίσκονταν διαρκώς σε μια διαδικασία μάθησης. Και όποιος κατακτούσε πρώτος το métier, απλώς το έδειχνε μετά και στους άλλους..
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μαθήτευσα. Εκεί όπου βασιλεύει η επιθυμία για γνώση, εξερεύνηση, ανάπτυξη… Και αυτό είναι η πυξίδα μας στο νέο μας εγχείρημα, σε αυτό το μικρούτσικο κύτταρο που λέγεται „ΚΑΝΑΡΙΝΙ BERLIN“. Αυτό βίωσα ξανά χτες βράδυ στη Ηρώδειο, παρέα με τους υπόλοιπους μυημένους σε αυτή τη μοναδική μουσική οικογένεια… τους διασκορπισμένους πλέον σε όλες σχεδόν τις γωνιές του πλανήτη…. Συμμαθητές σε σεμινάρια, οι περισσότεροι στις κερκίδες του Ηρωδείου, και κάποιοι στη σκηνή.. Δάσκαλοι και διδασκόμενοι.. Παιδιά του ίδιου μουσικού Θεού, σφιχταγκαλιασμένα σε έναν πανάρχαιο χορό. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Την ευγνωμοσύνη για τους δασκάλους μου διαδέχτηκε μετά τη συναυλία η ευγνωμοσύνη για τους μαθητές μου. Περπατώντας μέχρι στο σπίτι αναλογίστηκα πόσα έχω μάθει και μαθαίνω απ αυτούς. Υπομονή, κατανόηση, εγρήγορση, εφευρετικότητα… Κι άλλα τόσα που δε μου έρχονται τώρα… Μεγάλη μάθηση η διδασκαλία έχω να πω…
Άσπα, Αθήνα 2022 „
Χτες επίσης σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν αν μπορούσαμε να καλέσουμε κάποιους από αυτούς τους μουσίκαρους για σεμινάρια στο Βερολίνο…. Τι λέτε;
Γράψτε μας έγκαιρα τις ιδέες και τις επιθιμίες σας στη διεύθυνση: contact@kanarini.de.
TEACHERS AND STUDENTS
This text was written in July 2022 but for some mysterious reason it was never posted. Maybe the time has now come.
Yesterday, Monday 11.07.2022, I attended the very touching concert of my teachers and classmates from the Lavirinthos Music Workshop at the Herodesion. Apart from the bliss that I experienced once again listening to the familiar sounds of a universal version of what we are used to call modal music, some thoughts about the relationship between teacher and student emerged, which I would like to share with you..
Ross Daly was one of my first teachers in this field. I remember going to Musiko Laborithi Lavirinthos in Petralona, first once a week for the lyra lesson, then once more on Sunday for the weekly free concert, then on Mondays for the free bendir lesson, and then almost every day because it was simply the most fertile, the most cordial, the most friendly, the most supportive environment I had ever known….
Ross was always there, whether he was teaching, writing scores, cooking, or tending the plants, and anyone who wanted to was always welcome to watch, listen, ask questions, try, play… A few years later, the project was moved to Houdetsi in the Municipality of Kazantzakis in the mountainous part of Heraklion Crete. There, the miracle was spread, completed, and enriched with teachers and students from even more distant countries… It became a big hug, where teachers moved among the students, everyone hung out with everyone, and when a great teacher or a great teacher would burst, our teachers themselves became his/her students again… Everyone was constantly in a process of learning. And whoever mastered the métier first, just showed it to the others…
That’s the kind of environment I studied in. a safe space that encourages the desire to know, to explore, to grow… And this is our compass in our new venture, in this little cell called „KANARINI BERLIN“. This is what I experienced again last night at the Herodeion Theatre, together with the rest of the initiates of this unique musical family… now scattered in almost all corners of the globe…. Classmates in seminars, most of them on the Herodeion seats, and some of them on stage… teachers and students… children of the same musical God, tightly embraced in an ancient dance. Thank you all from the bottom of my heart!
Gratitude for my teachers was followed after the concert by gratitude for my students. Walking home I reflected on how much I have learned and am learning from them.
Patience, understanding, alertness, resourcefulness. And so much more than I can think of right now. Being a teacher is a great lesson, I must say.
Aspa, Athens 2022 „
Yesterday I was also thinking how nice it would be if we could invite some of these great musicians for seminars in Berlin…. What do you think?
Write to us in time with your ideas and musical wishes at contact@kanarini.de.