Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν ένα χρόνο και κάτι, όμως για κάποιον μυστήριο λόγο δε δημοσιεύτηκε ποτέ. Μάλλον ήρθε η ώρα του…
„Χτες, Δευτέρα 11.07.2022, παρευρέθηκα στην πολύ συγκινητική συναυλία των δασκάλων και συμμαθητών μου από το Μουσικό Εργαστήριο Λαβίρυνθος στο Ηρώδειο. Πέρα από την ευδαιμονία που βίωσα για μια ακόμη φορά ζωντανά στο άκουσμα των γνώριμων ήχων μιας παγκόσμιας, πανανθρωπινης εκδοχής αυτού που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τροπική μουσική, αναδύθηκαν μέσα μου κάποιες σκέψεις σχετικά με τη σχέση δασκάλου και μαθητή, τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας..
Ο Ross Daly ήταν ένας από τους πρώτους μου δασκάλους σε αυτόν τον τομέα. Θυμάμαι να πηγαίνω στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβίρυνθος στα Πετράλωνα αρχικά μια φορά την εβδομάδα για το μάθημα της λύρας, μετά άλλη μια φορά την Κυριακή για την εβδομαδιαία δωρεάν συναυλία, μετά τις Δευτέρες γα το δωρεάν μάθημα Μπεντίρ, και μετά σχεδόν κάθε μέρα γιατί απλώς ήταν το πιο γόνιμο, το πιο εγκάρδιο,το πιο φιλικό, το πιο ενισχυτικό περιβάλλον που είχα γνωρίσει ποτέ….
Ο Ross ήταν πάντα εκεί, είτε δίδασκε, είτε έγραφε παρτιτούρες, είτε μαγείρευε, είτε περιποιόταν τα φυτά, και όποιος ήθελε ήταν πάντοτε ευπρόσδεκτος να παρακολουθήσει, να ακούσει, να ρωτήσει, να δοκιμάσει, να παίξει.. Λίγα χρόνια αργότερα, το εγχείρημα μεταφέρθηκε στο Χουδέτσι του Δήμου Καζαντζάκη στο ορεινό Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί, το θαύμα απλώθηκε, ολοκληρώθηκε, και εμπλουτίστηκε με δασκάλους και μαθητές από ακόμα πιο μακρινές χώρες… Έγινε μια μεγάλη αγκαλιά, όπου κυκλοφορούσαν οι δάσκαλοι ανάμεσα στους μαθητές, όλοι έκαναν παρέα με όλους, και όταν έσκαγε ένας μεγάλος δάσκαλος ή μια μεγάλη δασκάλα, οι ίδιοι οι δάσκαλοί μας γίνονταν ξανά μαθητές του/της.. Όλοι βρίσκονταν διαρκώς σε μια διαδικασία μάθησης. Και όποιος κατακτούσε πρώτος το metier, απλώς το έδειχνε μετά και στους άλλους..
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μαθήτευσα. Εκεί όπου βασιλεύει η επιθυμία για γνώση, εξερεύνηση, ανάπτυξη… Και αυτό είναι η πυξίδα μας στο νέο μας εγχείρημα, σε αυτό το μικρούτσικο κύτταρο που λέγεται „ΚΑΝΑΡΙΝΙ BERLIN“. Αυτό βίωσα ξανά χτες βράδυ στη Ηρώδειο, παρέα με τους υπόλοιπους μυημένους σε αυτή τη μοναδική μουσική οικογένεια… τους διασκορπισμένους πλέον σε όλες σχεδόν τις γωνιές του πλανήτη…. Συμμαθητές σε σεμινάρια, οι περισσότεροι στις κερκίδες του Ηρωδείου, και κάποιοι στη σκηνή.. Δάσκαλοι και διδασκόμενοι.. Παιδιά του ίδιου μουσικού Θεού, σφιχταγκαλιασμένα σε έναν πανάρχαιο χορό. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Την ευγνωμοσύνη για τους δασκάλους μου διαδέχτηκε μετά τη συναυλία η ευγνωμοσύνη για τους μαθητές μου. Περπατώντας μέχρι στο σπίτι αναλογίστηκα πόσα έχω μάθει και μαθαίνω απ αυτούς. Υπομονή, κατανόηση, εγρήγορση, εφευρετικότητα… Κι άλλα τόσα που δε μου έρχονται τώρα… Μεγάλη μάθηση η διδασκαλία έχω να πω…
Άσπα, Αθήνα 2022 „
Χτες επίσης σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν αν μπορούσαμε να καλέσουμε κάποιους από αυτούς τους μουσίκαρους για σεμινάρια στο Βερολίνο…. Τι λέτε;
Γράψτε μας έγκαιρα τις ιδέες και τις επιθιμίες σας στη διεύθυνση: contact@kanarini.de.